Περιμένεις τα φύλλα να κιτρινίσουν…Όλο το χρόνο αυτό περιμένεις…Το καλοκαίρι είναι απλά η εποχή πριν, γι αυτό και ζει από την γενναιοδωρία σου…
Εκεί που όλα σβήνουν κατοικείς… Τους γκόμενους τους διαλέγεις ανάλογα με την υπόσχεση τέλους που φέρουν…Τους ερωτεύεσαι όταν τα λόγια τους μοιάζουν με λόγια χωρισμού…Είναι πιο ανθρώπινα έτσι, μου το είχες πει άλλωστε.
Δεν είναι η φθορά των πραγμάτων που σε σαγηνεύει…Θα ήμουν αφελής να ισχυριστώ κάτι τέτοιο…Είναι μάλλον μια απέχθεια για την βαρβαρότητα του να διαλαλείς ότι ζεις ακόμα…Σα να προσπαθείς να κρύψεις ένα μυστικό, όπως οι εραστές που αντί να απολαύσουν τον μοναχικό θάνατο του οργασμού, αγκαλιάζονται για να γιορτάσουν που γλυτώσανε…
Εσύ από την άλλη, όταν κάνεις έρωτα, προτιμάς την στιγμή μετά τoν οργασμό και πριν το πρώτο βλέμμα…Ακόμα ονειρεύεσαι τον εραστή που θα σου κάνει αυτήν την χάρη…Να πεθάνει μέσα στην σιωπή του αφού τελειώσετε…Για πάντα, και να μην ξαναπεί τίποτα…
Δε θυμάμαι αν είσαι όμορφη…Αλλάζεις συνέχεια και ποτέ δεν πρόλαβα να σε φωτογραφίσω…Όχι απότομα, πάντα μαλάκα και με τον χρόνο…Κάποια παραπάνω κιλά, ψαλιδιές από εδώ και από κει για κανα εξάμηνο μέχρι να βρεις πως σου αρέσουν καλύτερα τα μαλλιά σου, και μετά ξανά αδύνατη, λίγο πιο μαυρισμένη κάποια άνοιξη, πολύ πιο άσπρη κάποιο καλοκαίρι…We are ugly but we still have the music, μου έλεγες και μουρμούριζες το Chelsea Hotel#2 προς τιμήν του αγαπημένου σου τροβαδούρου…
Ξέρεις, πέρασα κάτω από το σπίτι σου χθες…Εσένα δε σε είδα, αλλά άκουσα το πιάνο, να μουρμουράει…Koln Concert, γιατί μοιάζει με τον ήχο που κάνουν το φθινόπωρο τα δέντρα στο Montreal…Κάθησα και το άκουσα κι εγώ μαζί σου, τα πλήκτρα του πιάνου, τις αναπνοές του Jarrett, τις σιωπές σου, τα βήματα σου σε έναν άλλον ρυθμό…Το φθινόπωρο σου πάει καλύτερα, ξέρεις…Autumn suits me the best, να πεις κι εσύ όταν ρωτήσουν.
10 comments:
Kι οι σκέψεις κατεβαίνουν χαμηλά μαζί με τα πρώτα σύννεφα.
Μιλάμε αφηρημένα και αποφεύγουμε τα συγκεκριμένα.
Πες μου καουμπόισσα κάτι για σένα.
Ρε 'συ Jane! Με τι τρομαχτική ηρεμία περιγράφεις? Όσο διάβαζα το κείμενο ένιωθα σαν να έχουν επιδράσει πάνω μου 10 espresso την στιγμή ακριβώς που έπρεπε να παραμείνω ακίνητη για να βγάλω ακτινογραφία!
Μου άρεσε πολύ, παρόλα αυτά πιστεύω οτι την προτελευταια παράγραφο θα μπορούσες να την είχες γραψει καλύτερα. Είμαι [σχεδόν] σίγουρη οτι μπορείς!
Αυτό βέβαια είναι αποκλειστικά δική μου άποψη...
Σε φιλώ γλυκά
Φοβερό κείμενο...βγάζει τόσο συναίσθημα! Ειδικά οι τελευταίες προτάσεις...Υποκλίνομαι..
και μενα!!!
δεν θα μπορουσα να το περιγραψω καλυτερα!
@ιππότη μου, είστε έξυπνο αγόρι...Δεν περίμενα να μην έχετε καταλάβει ακόμα...Άλλωστε τα κείμενα λένε πάντα και κάτι για εμάς...Όχι?
@ladylilith...Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω έχεις δίκιο για την προτελευταία παράγραφο. Θα δώ τι μπορώ να κάνω αργότερα
@Ladychill...Glad to find you again. Φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή, αλλά όπως πάντα για τους λάθους λόγους...Μάλλον το χρώμα θα είναι, στις καουμπόισσες πάει το κίτρινο...
@rainboy...Mε τέτοιο ψευδόνυμο είναι να μην σου αρέσει το φθινόπωρο? Η Αρέφ μπλοκάρει?
Αγαπημένη γύρισες...
Το ίδιο αισθάνομαι για το κίτρινο χρώμα και την εποχή του. Καιρός και δύο και ποίηση (μέσα τα περίστροφα)
Ναι...το πιάνο σε σακάτεψε
Χεχε, απλά γελάω πονηρά.
@δόκτωρα χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω...Κάπως έτσι νιώθω...Για ποίηση δεν ξέρω, αλλά αυτό το δύο μπορεί και να το προσπαθήσω φέτος...
@ιππότη, πάντα με διασκεδάζει που καταλαβαινόμαστε...
Εven cowgirls get the blues...
ή αλλιώς, "η δυναμικότητα του ρομαντισμού" (σου).
:)
Και μένα το ίδιο...
Post a Comment