Wednesday, July 12, 2006

mr. arnold



1984. Eθνική Οδός για Γιουγκοσλαβία. Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα...

Ένα παλιό άσπρο Marina Morris, o κύριος Αrnold να τραγουδάει για τα περίεργα χόμπυ του στο κασσετόφωνο, πικροδάφνες δεξιά και αριστέρα του δρόμου, μια νταλίκα προηγείται και μεις στο κατώπι να σβήνουμε τα φώτα, μέχρι να αράξουμε κάπου με ξενοδοχείο τ'άστρα...

Σε ανακάλυψα στο δρόμο κύριε Arnold και ακόμα στο δρόμο είμαι. Ι will miss you, but I guess I will still have the stroll and the voice…Farewell!

Sunday, July 02, 2006

η επέτειος



Αγαπητό μου γουρουνάκι,

Αποφάσισα να σου γράψω για να σου πω χρόνια πολλά. Γιορτάζουμε! Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο μπήκαμε και οι δύο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και εγώ επιτέλους έγινα σταθερή αξία στη ζωή σου, τουτέστιν, "η πρώην." Χαίρομαι πολύ τριχωτέ μου μελίσσε, όπως σε αποκάλεσε κοινός φίλος, γιατί εδώ και ένα χρόνο δε φοβάμαι τις σιωπές σου, ούτε τα βράδια που δε μπορούσες ν'ανταπεξέλθεις, ούτε τις ξαφνικές σου λύπες.

Επίσης σου γράφω για να σου πω να μην ανησυχείς. Είμαι καλά στην υγεία, με υπέροχη διάθεση και λαμπρό μέλλον...Δεν ήταν και ροδοστόλιστο το διάβα μου...Τα κατάφερα όμως μπουμπουκάκι και είμαι μια χαρά. Αντιθέτως με εσένα, δεν πουλήθηκα, δε δείλιασα, δε κυνήγησα βουλίτσες στο βιογραφικό μου, δεν διεκδίκησα τη θέση του διανοούμενου και άλλα πολλά που εσύ άνοιξες περιχαρής τις ζουμπουρλούδικες αγκάλες σου να τα υποδεχθείς.

Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που χωρίζαμε. Κάπου σε ένα καφέ, λίγο πριν στα δώσω όλα, αποφάσισα να τα μαζέψω με ταχείες κινήσεις και να στην κάνω την δουλειά. Μόνο να σε δώ να κλαίς για λίγο ήθελα. Έτσι...για το γαμώτο...Αλλά τα κατάφερες μαναράκι και δεν υπέκυψες στους εκβιασμούς. Λίγο βούρκωσες μόνο, μου έφτασε και εμένα και έτσι τελειώσαμε.

Θυμάμαι τα λόγια του Μπένιαμιν...Ότι η νεωτερικότητα γεννήθηκε από τη σύπτωση της βαρβαρότητας με τον πολιτισμό. Βάλε λίγο βιομηχανική επανάσταση, μεγάλα αστικά κέντρα και δύο παγκόσμιους πολέμους, και από τότε πάνε δυο-δυο, σαν τους χιώτες ένα πράμα. Και εσυ υπερευαισθήτο μου τρυφερούδι ήσουν από τους πιο μοντέρνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Πολιτισμένος προς τα έξω και βαθειά βάρβαρος από μέσα, δηλαδή μια δυτικοευρωπαϊκή σερβιέτα.

Μποτερικό μου πλασματάκι, έχω να σου ανακοινώσω για τέλος, ότι πλέον είμαι και εγώ καλά και επίσης τα κατάφερα να μην ενδώσω στους εκβιασμούς και να εκπολιτιστώ. Παρέμεινα βαθιά βάρβαρη και χοντροκομμένη. Νιώθω όμως πιο ελεύθερη από ποτέ και απολαμβάνω ένα ζεστό και υγρό καλοκαίρι. Που και που σε σκέφτομαι, αλλά μόνο όταν θυμάμαι πως τελικά σε ξέχασα.

Ζουμερέ χαρτογυακά μου, να είμαστε και οι δύο καλά, να τα χιλιάσουμε. Να μην ξεχάσω επίσης να σου πω καλό μήνα και αϊντε στα τσακίδια μωρό μου.

με απέραντη ευγνωμοσύνη για το φτού ξελεφτεριά, ή αλλιώς φτου και βγαίνω,
και με μπόλικο σαρκασμό εκ βαθέων,
Το κουρκουμπίνι σου και κατά κόσμον Καλάμιτι Τζέην.