Real life??? No, thank you!

Mε αφορμή αυτό

"Και συ Ντο που τώρα ξέρεις
τις συσπάσεις του κορμιού σου,
εσύ θα καταφέρεις
τον καθρέφτη σου να σπάσεις,
το καλοκαίρι σου
γυμνή θα το περάσεις,
πανώ στην άμμο,
στην αγκαλιά ενός παιδιού..."

Δεν το κουνάω ρούπι από εδώ που είμαι. Μη μ'ενοχλείται...Στο μυαλό μου είναι όλα υπέροχα. Ειδυλλιακά...Σκέφτομαι χρωματιστά μπαλόνια, έρωτες στην αρχή του αιώνα, ηλικιωμένους δεινούς χορευτές του βάλς...ξέρετε εν-δυο τρία, έν-δυο τρία και πάλι απ'την αρχή, και κράταμε να σε κρατώ μη χάσουμε το βήμα. Μετά μου έρχονται και άλλες εικόνες, πιο πολλές, να τρώω μαλλί της γριάς στην μέση μιας διαδήλωσης, ακίνητη και ο κόσμος να με προσπερνάει, να οδηγώ μια ροζ κάντιλακ και να πίνω ροζ λεμονάδα με το γαλόνι στη μέση της αριζόνας. Έρχεσαι και εσύ με τις δικές σου εικόνες... Να συζητάμε για το ειρωνικό στον Satie και στα κρυφά να χαϊδεύομαστε...Ξέρεις που...μμμμ

Σας είπα..μη με ενοχλείτε..Εγώ καλά περνάω στο "μόνον της ζωής μου ταξίδιον"...Μη μου το χαλάτε, το απολαμβάνω.

forgive my unsociable sociability.

Κορδιαλλι,
calamity