Στο είχα ξαναπεί...Μια μέρα θα πετάξω...Που να με πιστέψεις.
Ακόμα και όταν το ήξερες πως θα φύγω, εκεί να επιμένεις. 25 Απριλίου: "Που θα πας τώρα πουλάκι μου στη χώρα των βαρβάρων? Εκεί που ο ήλιος δύει γρήγορα και οι δρόμοι μυρίζουν φθηνό αλκόολ. Σε αυτήν την αχανή ήπειρο, χωρίς ιστορία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς τρόπους..Που πάς? Θα μείνεις μόνη, να το ξέρεις." Που να φανταστείς πόσο δελεαστικά ακούγονταν όλα αυτά στα αυτιά μου. Πόσο το ήθελα να συμβεί...Και κοίτα μαμά...Τίποτα δεν έγινε όπως το προέβλεψες και όλα γίναν ακριβώς όπως τα είπες.
Μόνο που μου έμεινε ένα κουσούρι μαμά. Κάθε απρίλη ταξιδεύω στην αλάσκα, αρπάζω μια κουβέρτα και προσπαθώ να πηδήξω όσο πιο ψηλά μπορώ για να σου φωνάξω...
Look ma'...Ι'm flying...
με ανάμικτα συναισθήματα
αυτήν την φορά από τα οροπέδια της Αλάσκας,
Καλαμιτι Τζεην
ps. The photo is hosted by bee-zee, to whom I owe the inspiration.
3 comments:
Ταξιδιάρα καουμπόισσα γεια σου.
Τελικά ποια η λύση στο κουίζ σου?
Με την απορία θα μείνουμε! ;)
@i.p.potis...πάντα χαίρομαι ένας ιππότης να περνάει από το φτωχικό μου...Για να τιμήσω την επίσκεψη σας έδωσα και την λύση στο κουιζ σας
@λατινα...καταρχήν καλωσόρισες και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και ως καουγκιρλ δε θα πρεπε...Δε βαριέσαι όμως...
Όσο για τις απορίες σου: μπορεί να είμαι τζιμάνι πρώτο στο κυνήγι βουβάλων, αλλά από γλώσσες προγραμματισμού ξύλο απελέκητο. Διάλεξα εκεί ένα από τα ετοιματζίδικα τεμπλειτσ και να σου η ομοιότητα. Τα αγγλοελληνικό fusion ήταν εκεί πριν καν το δοκιμάσω. Αυτό για το αλτερ εγκο να το αφήσουμε για άλλη συζήτηση? Θα πάρει πολυ ώρα...
Χι-χα
Η χαρά όλη δική μου, μις Jane.
Post a Comment